Miłość

Cierpliwie czeka na swoją kolej,
zawsze sama wybiera miejsce,
nie szuka poklasku, pokłada nadzieję,
w podzięce oddaje całe swe serce.

Nakreśla uczuć szczęśliwy koloryt,
smakuje emocje każdym uśmiechem,
nie myśli o sobie, oddaje się cała,
jeśli prawdziwa nie nazwiesz jej grzechem.

Wyostrza zmysły choć przysłania oczy,
zbierając kwiaty z ciernistych pól słońca,
oświetla życie dodajac mu sensu,
nie unosi się pychą, nie szuka pieniądza.

Wierzy wszystkiemu i wszystko znosi,
jest nieśmiertelna dla własnej chwały,
nie zna zazdrości, weseli się prawdą,
oddaje sobą majestat cały.

Zwycięża najgorsze koleje losu,
spija nektar z własnego kwiatu,
zwabia do siebie tylko wybrańców,
dając im szczęście po kres ich czasu.

Artur Potrapeluk