Nieskonczona dobroc Boza w zeslaniu nam Jednorodzonego Syna swego. Boze, ktorys nie zatracil czlowieka po upadku, ale w milosierdzia swoim przebaczyles mu, przebaczyles po Bozemu, to jest, ze nie tylko mu odpusciles wine, ale obdarzyles go wszelka laska. Milosierdzie Cie pobudzilo, zes sam raczyl zstapic do nas i wydzwignac nas z nedzy naszej. Bog zstapi na ziemie, Pan nad pany, znizy sie Niesmiertelny. Ale gdzie zstapisz, Panie; czy do swiatyni Salomonowej? Czy kazesz zbudowac sobie nowy przybytek, gdzie zstapic zamierzasz? O Panie, jaki Ci przybytek zgotujemy, gdyz ziemia cala jest Ci podnozkiem. Sam zgotowales sobie przybytek swieta Dziewice. Jej niepokalane wnetrznosci sa Ci mieszkaniem i staje sie niepojety cud milosierdzia Twego, o Panie. Slowo staje sie Cialem Bog zamieszkal z nami, Slowo Boze Milosierdzie Wcielone. Podniosles nas do swego Bostwa przez swe unizenie; jest to zbytek Twej milosci, jest to przepasc Twego milosierdzia. Zdumiewaja sie niebiosa nad tym zbytkiem milosci Twojej, teraz nikt sie zblizyc do Ciebie nie leka. Jestes Bogiem milosierdzia, masz litosc dla nedzy, jestes nam Bogiem, a my Twym ludem. Jestes nam Ojcem, a my Twe dzieci z laski; niech sie slawi milosierdzie Twoje, zes raczyl zstapic do nas. [Dz. 1745]
